Ένα DIY παιχνίδι με άμμο για το μπαλκόνι

Πλησιάζει το καλοκαιράκι σιγά σιγά και όλοι αρχίζουμε να σκεφτόμαστε παραλίες! Έτσι δεν είναι;
Αλλά πόσο συχνά μπορούμε πλέον να πάμε στη θάλασσα και να παίξουν τα παιδάκια μας με τα κουβαδάκια τους; Στην Κοζάνη για παράδειγμα τη θάλασσα δεν τη βλέπουμε ούτε με κυάλια!

Κάτι τέτοια σκέφτομαι αυτές τις μέρες και θυμήθηκα ένα παιχνίδι που προέκυψε ξαφνικά πριν λίγα χρόνια όταν τα παιδιά ήταν μικρούλια.
Να σας το δείξω πρώτα και μετά να σας πω την ιστορία του...

Ένα βράδυ Παρασκευής λοιπόν και ενώ τα παιδιά βλέπουν μια ταινία Barbie Γοργόνα νομίζω, έρχεται ο μικρός και μου λέει: θέλω να μου πάρεις χρωματιστά κοχύλια. Ναι καλά του απάντησα, θα δούμε αύριο.
Την επομένη και ενώ εγώ έχω αρχίσει τις δουλειές ο μικρός επανέρχεται με το αίτημά του, σιγά μην το είχε ξεχάσει. Ωχ λέω που να τρέχουμε στην αγορά τώρα και που να βρούμε χρωματιστά κοχύλια! Αλλά αυτός εκεί! να επιμένει! Προκειμένου να γλιτώσουμε τη γκρίνια το μυαλό της μαμάς στροφάρει! Θυμήθηκα ότι είχαμε μαζέψει κοχύλια κάποτε στις διακοπές.
Έλα του είπα θα βάψετε κοχύλια. Τα έπλυνα και τους έδωσα τέμπερες να τα χρωματίσουν.

 
 Αργότερα το μεσημέρι και ενώ τα παιδιά κοιμόντουσαν σκέφτηκα να τους ετοιμάσω ένα παιχνίδι έκπληξη. Μάλιστα έστειλα και το εξής μήνυμα και σε μία φίλη: ελάτε το απόγευμα σπίτι, εμείς θα πίνουμε το καφεδάκι μας στο μπαλκόνι ενώ τα παιδιά θα παίζουν ήσυχα!
Πήρα λοιπόν μια λεκάνη, γαλάζια παρακαλώ  τη γέμισα με άμμο και έβαλα τα κοχύλια που είχαν βάψει τα παιδιά.  Μετά έκανα μια βόλτα στο σπίτι και συμπλήρωσα ότι άλλο θα μπορούσε το σκηνικό το βυθού. Πειρατές και μια γοργόνα, ένα στρείδι, μαργαριτάρια, κοράλια και ζωάκια της θάλασσας.
Όταν ξύπνησαν τα παιδιά και ήρθε και o φιλαράκος τους τα έβγαλα στο μπαλκόνι και ξετρελάθηκαν μόλις το είδαν. Πραγματικά απολαύσαμε ένα από τα πιο ήσυχα καφεδάκια μας.

 

Η ιστορία του Party Witch

Όλα ξεκίνησαν πριν πέντε χρόνια περίπου. 
Ήταν Σεπτέμβρης και σκεφτόμουν ότι πλησίαζαν τα γενέθλια των αγοριών. Να σημειώσω εδώ ότι τα παιδιά μου έχουν γεννηθεί την ίδια μέρα, 22 Νοεμβρίου.
Ο λόγος που σκεφτόμουν τα γενέθλια τους ήταν γιατί είχα κατά νου να τους κάνω ένα πειρατικό πάρτυ, αλλά ψάχνοντας στα τοπικά καταστήματαγια διακοσμητικά είχα απογοητευτεί επειδή ότι έβρισκα είχε να κάνει με τους Πειρατές της Καραϊβικής και το θεωρούσα τρομαχτικό για μωράκια ενός και τριών χρονών.
Μου μπήκε λοιπόν η ιδέα να φτιάξω μόνη μου τη διακόσμηση. Τι στο καλό σκέφτηκα θα τα καταφέρω, άλλωστε έχω δύο μήνες μπροστά μου. Άρχισα που λέτε να σχεδιάζω, να κόβω και να κολλάω αλλά και να ψάχνω για ιδέες στο internet όπου ανακάλυψα τους επαγγελματίες του είδους και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Δυστυχώς δεν έχω αρκετές φωτογραφίες από εκείνο το πάρτυ γιατί με δύο μωρά στην αγκαλιά και καλεσμένους να περιποιηθείς που μυαλό για φωτογραφίες... αλλά θα σας περιγράψω αυτά που έφτιαξα.
Έκανα γιρλάντες σε κόκκινο, άσπρο και μάυρο και τις κρέμασα στο σαλόνι. Από τα φωτιστικά κρέμασα νεκροκεφαλές και στη σκάλα κρέμασα μπαλόνια στα αντίστοιχα χρώματα.

Στο τραπέζι με τα φαγητά έβαλα χάρτινα πειρατικά καραβάκια και πήλινους πειρατές.

Το κάδρο που ήταν πάνω από το τραπέζι το έκανα χάρτη.

 

Επίσης έφτιαξα μονοκυάλια για όλα τα παιδάκια και τα έβαλα σε ένα μπαούλο μαζί με άλλους θηασυρούς. Είχα ζητήσει από τις μαμάδες να φορέσουν μπαντάνες στα παιδιά τους και είχα βρει το χαρακτηριστικό κάλλυμα ματιού για όλα.

Κάπως έτσι έγινε το πρώτο μας χειροποίητο πάρτυ και το αποτέλεσμα δικαίωσε τους κόπους αλλά και τις προσδοκίες μου.

Από τότε έχω κάνει διάφορα πάρτυ και για άλλα παιδάκια και κάθε φορά ενθουσιάζομαι αλλά και αγχώνομαι με την ιδέα να φτιάξω κάτι πέρα από τα συνηθισμένα του εμπορίου αλλά και να ικανοποιήσω τον πιο απαιτητικό πελάτη - τα παιδιά.